πολοδείκτης

ο, Ν

(τοπογρ.) όργανο που φέρει μαγνητική πυξίδα και χρησιμεύει για τον προσανατολισμό προς τον μαγνητικό μεσημβρινό και για τη μέτρηση οριζόντιων γωνιών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πόλος + δείκτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1835 στον Σκ. Δ. Βυζάντιο].